Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Σχεδόν...

O έρωτάς τους γεννήθηκε πριν από πέντε χρόνια και λίγες ώρες...Τη συνάντησε στην έκδοση του πρώτου βιβλίου της. Η αφιέρωσή της…Η αρχή μιας νέας ερωτικής εμπειρίας. Δυο εραστές που είχαν αβίαστα παραδοθεί στην υποταγή της μοίρας τους.Το πρώτο ξημέρωμα τους βρήκε να κάνουν έρωτα στο σπίτι του.Το ίδιο και το επόμενο και το αμέσως επόμενο…………Η καρδιά τους έσπαγε σε κάθε άγγιγμα, τα κορμιά τους ηλεκτρίζονταν σε κάθε επαφή.Κάθε νύχτα το δωμάτιο πλημμύριζε απ’τις φωνές τους και τον έρωτα που δεν άργησε να εξελιχθεί σε πρώιμη αγάπη… Έξω,η δυνατή βροχή πλημμύρισε τους δρόμους και πάγωσε τη τζαμαρία του δωματίου της.Αδιαφορώντας για το κρύο της έβγαλε το φουστάνι και την ξάπλωσε στο κρεβάτι.Βγάζοντας νευρικά τα ρούχα του την πλησίασε και φίλησε τα χείλη της.Έριξε τρυφερά το γυμνό κορμί του πάνω της και άρχισε να της κάνει έρωτα.Τα σώματα κυλούσαν νευρικά το ένα πάνω στο άλλο… Σαν να συναντιόντουσαν για πρώτη φορά.Σαν να έκαναν έρωτα για πρώτη φορά στη ζωή τους. Τα τζάμια θόλωσαν και έσταζαν απ’τις καυτές ανάσες τους.Λάτρευαν να ξυπνάει ο ένας στα χέρια του άλλου. Μισούσαν τις ώρες που τους χώριζε η δουλειά.Γι’αυτό φρόντιζαν να περνούν τις ελεύθερες ώρες τους μαζί …Όταν κοιμόταν στην αγκαλιά του της μιλούσε και της εκμυστηρευόταν τον έρωτά του.Της μαγείρευε και την έκανε μπάνιο όταν ήταν κουρασμένη. Όταν έκαναν έρωτα δεν την άφησε ποτέ να του βγάζει τα ρούχα του ούτε καν τα δικά της.Ζούσε για εκείνη,μέσα από εκείνη.Ο έρωτάς τους φάνταζε ανησυχητικά ατελείωτος…Συνήθως αυτός ξεθυμαίνει και στα ίχνη του ευδοκιμούν νέα είδη… Τελικά όμως δεν χρειαζόταν να ανησυχούν. Τον τελευταίο χρόνο ο έρωτας μαζί με τους υδρατμούς είχε διακριτικά εξατμιστεί.Το σώμα της είχε να συναντήσει το δικό του έναν ολόκληρο χειμώνα και τρεις ανυπόφορα ζεστούς μήνες.Εκείνη τη νύχτα είχαν ξεχάσει μισάνοιχτο το τζάμι του παραθύρου. Ήταν τυλιγμένοι με μια κουβέρτα και προσποιούνταν ότι διάβαζαν… Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν…Τα βιβλία έπεσαν από τα χέρια τους.Ο άντρας με μια απότομη κίνηση βρέθηκε πάνω στο σώμα της.Άνοιξε ευγενικά τα πόδια της και της χάρισε κάτι που είχε ξεχάσει ότι έχει ακόμη μέσα της… Έμεινε μες στο σώμα της όλη νύχτα… Εκείνο το βράδυ δεν κατάφερε όμως να μπεί και μέσα στη ψυχή της… Το πρωί ξύπνησε μόνος… Γιόρτασαν την επέτειό τους με έναν τελευταίο σαρκικό αποχαιρετισμό… Δεν ήταν μόνος του…Ούτε στο κρεβάτι ούτε στη σχέση τους...Εκείνος υπήρξε ο δοτικός στη σχέση εγώ όμως του είχα χαρίσει μια αφιέρωση και το ''Ψάχνοντας για το υστερόγραφο'' στο μαξιλάρι μου…

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

eilikrina einai oti pio wraio exw diavasei...
poso idiaiterh einai i skepsh sou..poso idiaiterh eisai esu....den tha pw polla..ta exeis pei ola esi me auth sou thn anarthsh.....
eimai toso iperhfanh pou eisai to diko mm melaxrino plasmataki...se latreuww..min stamatas na mas taxideueis...to kaneis poli kala....
<3 <3 <3
kikh..

Κέλυ είπε...

Είναι το πιο συγκινητικό σχόλιο που μου έχουν κάνει.Χρόνια πολλά μελαχρινή μου , σαγαπάω

Tasos Zarkadis είπε...

Όταν το μεν πνεύμα πρόθυμον (είτε απρόθυμο) η δε σαρξ ασθενής!

ΤΕΛΕΙΟ! PROUD!

Κέλυ είπε...

Ευχαριστώ αγάπη!