Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

...Μέχρι η μαγεία του να τελειώσει



Η πρώτη στροφή με βρήκε στις τελευταίες νότες του κομματιού μου…






Το σκοτάδι εξαφανίστηκε όταν έπιασε το χέρι μου ακροβατώντας στα δυο ποδήλατα…
Η βουτιά στα μαύρα νερά της διήρκεσε όσο η ανάσα μου…
Η ευχή μου κράτησε μέχρι να σβήσει το τελευταίο αστέρι…
Το απαισιόδοξο κενό του δεύτερου νησιού ομόρφυνε μαζί του…
Σε ήθελα τα δευτερόλεπτα που σε φίλησα....
Πήρες τη φωνή μου όταν μου μίλησες




Ένα πανέμορφο καλοκαίρι με πανέμορφους ανθρώπους…σε πανέμορφη θέα…Μου λείπουν όλοι και όλα εκεί...




24/07/10



28/07/10




28/07/10


29/07/10





29/07/10


29/07/10



29/07/10



29/01/10




29/07/10





29/07/20





2/08/10




Top 10 Despw!!!

1. θυμήσου
2. στα δωσα όλα
3. θέλω να σε δω
4. θα θελα
5. χωρίς εσένα
6. ούτε ένα ευχαριστώ
7. γυρισμός
8. Έλα
9. Θέλω να σε ξεχάσω
10. Κάντο αν μαγαπάς
(11. Μέχρι Μάη μήνα)
(12. Λάθος άνθρωπος)



31/07/10





31/07/10




31/07/10






4/08/10





cameo






19/08/10





20/08/10





22/08/10






22/08/10





22/08/10





22/08/10








23/08






23/08/10











Σας αγαπάω όλους …Μυτουλίνι μου σε λατρεύω να είσαι τέλεια μαθήτρια και άμα θες να ξεσκάσεις και να πας πλατεία …κάνε μου αναπάντητη…Α! Και η Μαρία-Άντζελα δεν πιάνει μία μπροστά σου. Τάσο μου, μας χάρισες ένα καλοκαίρι από τα παλιά......Θυμήσου τη νύχτα που ακούγαμε μαζί Βανδή …την άλλη που ξυλιάσαμε για να δούμε οι τρεις μαςτα αστέρια …Τις βόλτες μέχρι αργά, το τοπ 10…Και τη φανταστική παραλία που μας πήγες με το cooper σου(ΖαρκαδεΪκα beach)!!!!!!Μπέττυ μου , μου λείπει η αναισθησία σου …και το βλέμμα που παρακαλάει να κάνω μπάνιο τη μικρή…Κίσσα μου ,μου λείπει η παρέα μας…














Ότι αξίζει θα ζει.....












Ένα νησί χωρίς τέλος....

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Όταν τα υστερόγραφα παλιώνουν.....

21/05/1970

Σήμερα έχω ένα απαίσιο προαίσθημα.Από το πρωί νιώθω ότι κάτι θα μου συμβεί.Όσο περνά η μέρα γίνεται όλο και πιο επίπονο,όλο και πιο βασανιστικό……Το πήρα απόφαση…Σήμερα θα κάνω ό,τι δεν φανταζόμουν πως μπορεί να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος σε μια καθημερινή.Θα ερωτευτώ το δεύτερο αγόρι που θα συναντήσω στο δρομάκι πίσω από το φανάρι.Θα ακουμπήσω το φεγγάρι και μετά θα το διεκδικηθώ.Θα χορέψω στο δρόμο με έναν ιππότη.Και για φινάλε…θα πετάξω!





21/05/10

Ήμουν μόλις είκοσι…Ποιος να φανταστεί ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα κατάφερνε να ζήσει τη μαγεία της πραγματικότητας ;…Σαν σήμερα το θυμάμαι…Ο κόσμος έστελνε ακόμη γράμματα….Έγραφε μουσικές και τις τραγουδούσε κάτω από παραθύρια .Εκείνο το απόγευμα φουριόζα ετοιμάστηκα και κατέβηκα στο δρόμο…Φυσούσε πολύ, η θάλασσα ήταν αγριεμένη...Ακόμη θυμάμαι στο σώμα μου το αλάτι και τον αέρα που διαπερνούσε το φόρεμά μου...Ο ήλιος έδυε…Οι νησιώτες έτρεχαν πάνω κάτω και από κοντά και κάποιοι ξεχασμένοι τουρίστες. Το βλέμμα μου στάθηκε σε έναν όμορφο ηλιοκαμένο άντρα…Μάζευε τα τελευταία του δίκτυα Μου χαμογέλασε και για κάποια δευτερόλεπτα χάζεψα στην ιδέα του άσπρου μου φουστανιού πάνω στο σκούρο δέρμα του……Ήμουν μόλις είκοσι…Περπατούσα για κάποια ώρα και χάθηκα στα νερά που σιγά σιγά άλλαζαν χρώμα….Λίγο αργότερα όμως, μου ήταν δύσκολο να διακρίνω τη θάλασσα, γιαυτό αρκέστηκα στο να με συνοδεύει μόνο ο ήχος της….Έκατσα σε ένα παγκάκι απέναντι από το φεγγάρι …Όταν ένα ενοχλητικό αγόρι χάλασε τις σκέψεις της θέας μου…Με ρώτησε με όλη του την αναίδεια αν ήθελα να δω το φεγγάρι μαζί του…Ενοχλημένη αρνήθηκα…Όταν πήρε το χέρι μου και το φίλησε. Ένιωσα το σώμα μου να υπακούει στα κύματά του…Από πότε με κολάκευαν οι αγενείς πρωτοβουλίες; Λίγα λεπτά αργότερα βρέθηκα σε ένα μέρος που δεν ήξερα ότι υπάρχει στο νησί μου…Ανέβηκα σε κάτι βράχια και μου έδειξε μια τεράστια τρύπα με νερό…Στην αρχή δεν καταλάβαινα… Κράτησε σφιχτά τα χέρια του γύρω από τη μέση μου, με σήκωσε λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος και με έκανε στην άκρη…Τα μάτια του……Νόμιζα ότι θα χάσω την ισορροπία μου(αλλά και πάλι θα έπεφτα στην αγκαλιά του )Μου είπε να κοιτάξω τώρα…Δεν μπορούσα να το πιστέψω…Το νερό ήταν ολόχρυσο…Ήταν ολοστρόγγυλο…Μου είπε ότι δεν άξιζα να βλέπω το φεγγάρι από τόσο μακριά…Μετά από ένα ξαφνικά προσδοκώμενο χειροφίλημα έφυγε…Έσκυψα πάνω από το νερό και πέρασα το χέρι μου μέσα στις κρύες σταγόνες…Κράτησα το νερό στις παλάμες μου και το άφησα να στάξει στο χώμα…Όταν με μανία χτύπαγα τα χέρια μου στο νερό και……..έσπασα την πιο όμορφη Πανσέληνο…Άρχισα να κλαίω χωρίς να ξέρω γιατί…Ήταν μάταιο, τα δάκρυά μου δεν θα την ξανάφερναν πίσω…Γύρισα να φύγω …ήταν εκεί…Δεν είχε φύγει…Με κράτησε από τους ώμους και φίλησε τα χείλη μου…Του ζήτησα συγγνώμη που χάλασα κάτι τόσο όμορφο…..Δεν ξέρω αν έτρεμε η φωνή ή το σώμα μου…Μόνο ένα ήξερα ότι δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του …Αλλά ούτε εκείνος…Πέρασε με το χέρι του τα δικά μου στη μέση του…Χόρευα με έναν ιππότη κάτω απ’την έγκριση μιας απειλητικής ομορφιάς…Με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε πως δεν κατέστρεψα τελείως τη θέα της σκέψης του…Πράγματι…είχαν μείνει λίγες σταγόνες…

Υ.Γ. αρκετές για να έχω την αίσθηση ότι πετάω…

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

4ημερη Β΄ λυκείου - Γιάννενα

Αναχώρηση από Αθήνα 15/04/10 6:30




Ταξιδεύοντας για Γιάννενα





Στάση Ρίο Αντίριο 15/04/10


















Villa Cinema 15/04/10















Προς Μέτσοβο 16/04/10




Μέτσοβο































Στη βάρκα για νησάκι Ιωαννίνων με Λούι και Μίνα 16/04/10








Στο ξενοδοχείο με Κώστα Νικόλα και Γιάννη














Ζαγοροχώρια 17/04/10











La Suit 17/04/10













EPIRUS HOTEL 15-18/04/10



Υ.Γ. Κέλυ Μίνα Γεωργιάννα 242
Ηλιάς Γιάννης Κώστας Νικόλας 247
Παύλος Άγγελος Νίκος 246
Κωνσταντίνα Βασιλική Μαρία 171
Ελένη Δ. Ελένη Μ. Χριστιάννα Άννα 174