Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Όταν ζέστανες το χειμώνα μου...

Ο αέρας με παρέσυρε στο δρόμο σου…Όταν περνούσες δίπλα μου…Η βροχή με έκανε μούσκεμα…Όταν με πήρες κάτω από την ομπρέλα σου…Το κρύο με διαπέρασε …Όταν το βλέμμα σου με έκανε να καώ στην όψη της φωτιάς σου…Μόλις τέλειωσε εκείνο το πρωινό μετά από τη ζαλάδα της αλλαγής του καιρού επέστρεψα σπίτι …Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι αυτό που με μέθυσε τελικά ήταν το άρωμα σου…Το μεσημέρι έκανε πολλή ζέστη για να βγω έξω…Έμεινα μέσα και προσπαθούσα να ξεχάσω τη μυρωδιά της βροχής στο πεζοδρόμιο που είχε μπερδευτεί με την εικόνα σου…Περίμενα με μανία το φανάρι στο απέναντι στενό να ανάψει…Άναψε…Τα πάντα ήταν έτοιμα για την βραδινή μου βόλτα…Ντύθηκα γρήγορα τόσο βιαστικά που ξέχασα να βάλω το μαντήλι μου.…Δεν ήξερα τι να φορέσω…Σήμερα το πρωί ξεκίνησα με ήλιο από το σπίτι και βρέθηκα να βρίσκομαι κάτω από μια ξένη-φιλόξενη ομπρέλα…Κατέβηκα τις σκάλες του σκοτωμού…Σαν να είχα ραντεβού και είχα αργήσει ….Αλλά το παραπονεμένο βλέμμα του σκύλου μου με έκανε να καταλάβω ότι ο μόνος άνδρας που με συνόδευε για σήμερα ήταν αυτός…Γοητευμένη βγήκα έξω…Είχε πολύ γλυκό καιρό για μέσα Μαρτίου…Δεν μπορούσα να ξεχάσω τι συνέβη το πρωί…Ήξερα ήταν χαζό να το σκέφτομαι αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.Ήταν αργά όμως …Όταν ένιωσα ένα χέρι να περνά στον λαιμό μου …..το μαντίλι μου; Δεν μπορούσα να το πιστέψω…Ήταν τόσο γλυκιά η σκηνή σαν να ζούσα σε μία σελίδα από το πιο όμορφο παραμύθι…

-Αργήσατε, μου είπε…
-Ορίστε;
-Με συγχωρείτε αλλά σήμερα μου φάνηκε ότι το φανάρι άναψε προτού κατεβείτε......


Τρελάθηκα….Δεν κατάλαβα …Με παρακολουθούσε; Με γνώριζε;


-Συγγνώμη αν σας τρομάζω απλά μου πήρε ένα χρόνο ακριβώς να βρω το θάρρος και να σας μιλήσω.. Νιώθω ότι σας ξέρω …

Τρελάθηκα…Δεν κατάλαβα …Με παρακολουθούσε; Με γνώριζε;
Το ίδιο ένιωθα και εγώ …Είχα μείνει σαστισμένη από όλα αυτά…Αλλά το πιο τρελό ήταν ότι και εγώ ένιωθα το ίδιο…Ήταν σαν να τον γνώριζα απο κάπου…Δεν τον είχα ξαναδεί μόνο εκείνο το πρωί…Ήξερα μόνο το άρωμα του…Αναγνώρισα το περπάτημα του και ξαναένιωσα αυτή τη ζέστη να διακατέχει το κορμί μου…Σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και τον φίλησα…Όταν με αγκάλιασε και με φίλησε…

4 σχόλια:

|JUST ME| είπε...

oraia istoria omologw an kai "kapws" gia enan trelo ziliari san kai emena...parola auta me ligi prospatheia xexwrizontas to fantastiko apo to pragmatiko mporei kapoios na dei mia kopela "ftiagmeni" gia teties istories..apo oti fenetai einai to dinato sou simeio...

YG:kata 99% to paidi tis istorias itan agglos kai mas ekanes tin metafrasi:)

kelly είπε...

Se euxaristw mwro mou...Den einai metafrash...Pote den htan...Esi eisai o agglos mou....San aglo se gnwrisa...thymasai?Meta se gnwrisa sta italika...Kai twra s gnwrizw ekei p axizume kai oi dio..Se mia diaforetikh glwssa p metaxi mas den xreiazonati metafraseis...

Ανώνυμος είπε...

bravo re pedia

kelly είπε...

Geia s anwnume...Oso anwnumos boreis na legesai..Se euxaristume...