Γιατί σαγαπάω....

Ακόμη μια φορά από το πουθενά βρέθηκα στο νησί μας….Ήταν όλα υπέροχα…Ήμασταν όλοι χαρούμενοι….Αν εξαιρέσω τον καιρό υπήρχαν στιγμές που μου θύμισαν καλοκαίρι…Πρώτη μέρα σε είδα …στο πλοίο Δεν είχε συμβεί ποτέ πριν...Σε φίλησα στο κατάστρωμα στην ίδια καρέκλα που κάποτε με μαρκαδόρο είχα γράψει για ένα ταξίδι μου…Τώρα όμως δίπλα μου είχα εσένα…Η Ζάκυνθος δεν μίκραινε αλλά την έβλεπα όλο και πιο καθαρά μέσα στην αγκαλιά σου .Σε είδα πολλές φορές...Το απόγευμα της πρώτης μέρας το περάσαμε με την Ίον όπως και το βράδυ ήταν όμορφα αν και την άλλη μέρα έφευγε.. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να τους αλλάξουμε γνώμη. Την δεύτερη μέρα στην πλατεία μετά από παρακάλια η Κική μας άφησε να πάμε βόλτα – τη γνωστή βόλτα…Ήμουν πολύ αγχωμένη…Φοβόμουν μην μας δουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά….Ήταν υπέροχα όταν με φίλαγες και με πήρες στην αγκαλιά σου τρέχοντας για να προλάβουμε……Το επόμενο πρωί δεν κατάφερα να σε δω αλλά το βράδυ βρεθήκαμε πάλι πλατεία …και πάλι μόνοι…επόμενο πρωί βιαστικά και από τύχη στο TESTO…ήθελα να σε σκουπίσω ήσουν μούσκεμα αλλά……….Το βράδυ στεγνώσαμε και σε είδα στο jazz....

Η ατμόσφαιρα σπίτι μου ήταν κάτι παραπάνω από τέλια…Μπήκε πάλι η ζωή στο σπίτι μας…Γιατί την τελευταία φορά κάτι έλειπε…

Με την Κίσσα μου….Γέλια, βόλτες, συζητήσεις ,αναισθησίες…Σε ευχαριστώ για όλα και πάνω από όλα που υπάρχεις όταν σε χρειάζομαι…Τις άλλες μέρες δεν θυμάμαι ακριβώς πως που πότε αλλά θυμάμαι ότι ‘έψαχνα όλη τη μέρα τρόπους να σε δω...

Τελευταία μέρα…Ήταν ήσυχη…Μ αρέσει η ησυχία… αλλά αυτή της τελευταίας μέρας είναι καταθλιπτικά δυνατή…Ήρθες γρήγορα μωρό μου πιο γρήγορα από όσο μπορούσες …Κόκκινη πλατεία….Πρώτη φορά μείναμε σε εκείνο το σημείο…Που σε ένιωσα και με ένιωσες…Στο κέντρο της πλατείας ,στο κέντρο του σκοταδιού και του πιο τέλια φωτισμένου ουρανού. Είχα μαζί μου δυο από τα πράγματα που μου λείπουν πιο πολύ στην Αθήνα. Εσένα και τον ουρανό…

Υ.Γ. Πέρασα υπέροχα…Μου λείπεις τρομερά. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολη περίοδος ειδικά για εσένα ..Αλλά είμαστε μαζί σαυτό…Να προσέχεις…Να ξέρεις ότι είμαι εδώ και ότι σε λατρεύω…Να είσαι ήρεμος και ότι είναι να γίνει θα έρθει…Και θα το αντιμετωπίσουμε μαζί…Σαγαπάω και σε ευχαριστώ για όλα…….ξεναγέ μου. Μόλις συνειδητοποίησα ότι πέρασε ένας χρόνος από τότε που ήμουν στην αγκαλά σου..χωρίς να ξέρω γιατί...Σε εκείνο το παγκάκι που συνήθιζες να μελαγχολείς...Μάλλον ξέρω γιατί ήμουν όπως και εσύ...Απλά δεν γνωρίζαμε ακόμη πως ένιωθε ο ένας για τον άλλον..Τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία..Το προηγούμενο Πάσχα πέθαινα όταν ήμουν μαζί σου αλλά τώρα ξέρω ότι άξιζε και για τους δυο μας να περιμένουμε.......Ένας χρόνος από εκείνα τα τελευταία βράδια μου στο νησί που η αγκαλά σου φάνταζε το τέλος και η αρχή μου..Γιατί στο υστερόγραφο έλεγε ΣΑΓΑΠΩ....

Υ.Γ. Ίσως νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος με λάθος κοπέλα...Θυμάσαι?..Εδώείμαι ρε χαζό...

Η πιστή τουρίστρια σου..