ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ...

Το ήξερα ότι ήταν για λίγο , ήξερα ότι θα περνούσα καλά αλλά δεν είχα σκεφτεί ότι όλα θα πέρναγαν από μπροστά μου τόσο όμορφα και γλυκά σαν ένα καλοστημένο παραμύθι πλασμένο από τη φαντασία του πιο απαιτητικού μυαλού. Έφτασα στο νησί μου Παρασκευή βράδυ…μπορεί να μην σε είδα τότε αλλά ήξερα ότι επιτέλους απείχες μόνο λίγα μέτρα και κάποιες ώρες. Το άλλο πρωί από το πουθενά βρέθηκα στη χώρα και φυσικά στο κέντρο συνάντησης του καλοκαιριού-testo.Όταν κοίταξα πίσω μου σε είδα να έρχεσαι δειλά με το Νικόλα και το Χρίστο .Φιληθήκαμε σχεδόν τυπικά(εμμ .είχε πολύ κόσμο)και σχεδόν αμέσως μετά βγήκαμε έξω από το μαγαζί. Θυμάμαι σε κοίταξα και αγκαλιαστήκαμε και το μόνο που υπήρχε για κάποιο διάστημα δίπλα μου ήταν μια προκλητικά αθώα σκοτεινή σκηνή τριγύρω από τα γνώριμα χέρια που με έσφιγγαν.Έσκυψες λίγο και μετά από καιρό αποχής φίλησα τα χείλη σου. Αφού μας «ανάγκασαν» τα μεγάλα μέσα να φύγουμε βρεθήκαμε στην εξέδρα …Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μετά από τόσο μεγάλο διάστημα "μοναξιάς" σε είχα πάλι στην αγκαλιά μου. Ήταν απλά μεγάλη η συγκίνηση και μου ήταν ευχάριστα δύσκολο να συνέλθω .Η τύχη του ταξιδιού μου αυτού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι αφού μ’ακολουθούσε συνεχώς. Τα παιδιά έφυγαν για Greco και έμεινα μόνη μαζί σου…Καθίσαμε λίγο ακόμη στην εξέδρα μετά στα βράχια και τέλος καταλήξαμε στην καφετέρια με τους άλλους συν Διονυσούλα και Ίον .Ραντεβού μετά πάλι στη χώρα…Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση του κομμωτηρίου.......................... Όταν τελείωσα πήγαμε μόνοι μας βόλτα πίσω από το χάος της πόλης, κρυμμένοι στη μυστική πλευρά΄εκεί που δεν γίνεσαι αντιληπτός…Τη βγάλαμε όσο κράτησε αγκαλιά σε ένα παγκάκι …Είχε κρύο αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε στη τελειότητα της στιγμής. Την άλλη μέρα το πρωί συναντηθήκαμε στην πλατεία ενώ το βράδυ της Κυριακής χαθήκαμε στην καθιερωμένη βόλτα του καλοκαιριού μας. Δυστυχώς την Δευτέρα το πρωί δεν σε είδα αλλά κατά τις 5 το απόγευμα βρεθήκαμε στην κόκκινη πλατεία και εξαφανιστήκαμε για τρεις ώρες στα ίδια σκοτάδια . Εξαντλήσαμε το χρόνο κάναμε 4 στάσεις διαρκείας αλλά ακόμη δεν σου είπα ότι αυτή ήταν η πιο τρελή και πιο τέλεια βόλτα που κάναμε ποτέ. Φώναζα και γέλαγα σαν χαζούλα όπως με λες και εσύ.
My soul pleads for you……Είναι τρομακτικά όμορφο το πόσο μοιάζουμε και το πώς διασταυρώθηκαν οι μουσικές , το Υ.Γ. και μετά τα χείλη μας. Όταν γυρίσαμε στην κανονική πλατεία μου πρότεινες να μπούμε στο αυτοκίνητο της Κίσσας γιατί είχαμε ξυλιάσει…Ήταν πολύ έντονα και αληθινά τα συναισθήματα και δεν θα τα άλλαζα με τίποτα ….Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω τι είχε γίνει ......Σε ευχαριστώ για τις υπέροχες αναμνήσεις και για όσα έζησα μαζί σου…Σαγαπάω...Για πάντα