Σαυτους που με αμφισβήτησαν...

Κάπου εδώ βρίσκεται ο σταθμός μου…Όχι απλά η ώρα άφιξης των τρένων αλλά η στιγμή «απογείωσης» της ψεύτικης αλήθειας στο πλαίσιο των ονείρων…Λοιπόν νομίζω ότι η «πτήση» μου μόλις αναχωρεί…


-Τότε ξεκίνησα γεμάτη χαρά και ελπίδα με προορισμό το άπιαστο όνειρο της ελκυστικής μαγείας του. Έπεσα με τα μούτρα πάνω από ένα παλιό τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω κάθε σκέψη κάθε τρελή επιθυμία που μπορούσε να συλλάβει μόνο ένα απελπιστικά αισιόδοξο εφηβικό μυαλό. Οι κινήσεις και οι λέξεις γρήγορες , βιαστικές και αθώες μέσα στο χάος της πλάνης των νιάτων. Δεν φοβήθηκα να φτάσω τον ουρανό , δεν τρόμαξα στην όψη του βάθους του’ δείλιασα μόνο να ξεχάσω να το φαντάζομαι…Δεν ξέρω αν είναι στόχος , αν είναι απωθημένο αλλά ξέρω ότι έφτασα τα αστέρια για να το βρω….

Μέσα στην καμπίνα μου επικρατούσε πολυπόθητη ησυχία .Όταν δεν είχα τι να γράψω όμως μπορούσα να αφουγκραστώ τον ήχο του «τρένου» να τρέχει απελπισμένος για να προλάβει το μονότονο δρόμο που χάραξαν γιαυτόν οι ράγες.

Όταν κοίταξα έξω από το παράθυρο είδα αμέτρητα όνειρα να στριμώχνονται μέσα στο πυκνό σκοτάδι για να μην τα πιάσει το «κόκκινο» Πόσα από αυτά θα πραγματοποιηθούν? Πόσα θα μείνουν ανεκπλήρωτα ….Κανείς δεν ξέρει…..

Πριν καλά καλά το καταλάβω το ταξίδι ...τελίωσε…..
Κατέβηκα…Με μια βαλίτσα γεμάτη απο το τίποτα που κουβαλάω πάντα μαζί μου ….

Υ.Γ. Αν με ρωτήσετε ….η απάντηση είναι όχι…Δυστυχώς με ‘πρόλαβε’ το κόκκινο και το όνειρό μου παρέμεινε απλά ως μια ηδονική λύτρωση που δεν ΄πρόλαβα’ να γευτώ…Μπορεί να μην βρήκα τον προορισμό μου αλλά έφτασα τα αστέρια…Δεν άγγιξα τον ουρανό όπως ισχυριζόμουν όταν οι άλλοι με θεωρούσαν τρελή…Αλλά η μεγαλύτερη απόλαυση είναι να ζεις το ταξίδι…Να δημιουργείς όταν οι άλλοι ακολουθούν την ίδια έτοιμη-μονότονη πορεία μέχρι να χαλάσει η ……..μηχανή τους. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες δεν είναι για τους τρελούς .Τρελοί είναι αυτοί που δειλιάζουν να αγγίξουν την <<ψεύτικη αλήθεια>> και να διεισδύσουν στην έκσταση της πραγματικότητας της…




Κέλυ…