Οπως αρχιζουν τα παραμυθια και οπως δεν θελεις να τελειωσουν

Κάπως έτσι άρχισαν όλα…Πέρασε πολύς καιρός από τότε… και μόλις το συνειδητοποίησα... ένας χρόνος περίπου και δύο μήνες από τότε που άρχισα να σε ερωτεύομαι…Από τότε που όλα ξεκίνησαν με άλλο σκοπό και κατέληξαν σε έναν έρωτα που κανείς δεν τον επεδίωξε…Όλες οι συζητήσεις οι συμβουλές μας έφεραν κοντά με έναν τρόπο που δεν θα ξεχάσω ποτέ…Τα πρώτα Χριστούγεννα που θα περνούσαμε μαζί τα -πρώτα μου στη Ζάκυνθο-…Όλα ήταν σαν ένα όνειρο με φόντο το κρύο του χειμώνα που φρόντιζες να το απομακρύνεις σε κάθε αγκαλιά μας…Μιλάγαμε τακτικά...πλέον μου είχες γίνει απαραίτητος στην καθημερινότητά μου …Είναι τρελό αλλά με είχε μπερδέψει τόσο γλυκά αυτή η ιστορία...Βλ;έπεις δεν ήξερα πως ένιωθες και φοβόμουν ότι είμαι μόνη μου...Κάποιες φορές νόμιζα ότι διέκρινα κάτι το ανύπαρκτο αλλά ταυτόχρονα τόσο οικείο.Μου αρκούσε να αφεθώ μόνο και μόνο στην σκέψη σου…Το Πάσχα τα πράγματα ήταν πιο έντονα πιο φανερά αλλά κανείς δεν πρόσεξε ότι η πραγματικότητα ήταν μόλις μπροστά στα μάτια μας…Δυο έφηβοι που εξαρτιόντουσαν από την επαφή…Όταν χανόμουν στην αγκαλά σου όλα σταμάταγαν…Δεν με ένοιαζε να μάθω τι συμβαίνει γιατί ήξερα ότι δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου…Ήταν νωρίς για συμπεράσματα αλλά αργά για να κάνουμε πίσω…Πέρασαν πολύ δύσκολες στιγμές αλλά τα καταφέραμε...Το καλοκαίρι………………Εδώ τα λόγια ίσως είναι περιττά…Αλλά κάποιες εικόνες πρέπει να αποτυπώνονται γιατί είναι κρίμα να ξεχάσεις τις ωραιότερες μέρες τις ζωής σου…Τις νύχτες του Ιουλίου απλά σε θυμάμαι να χάνεσαι μαζί μου σε δρόμους που το σκοτάδι μας υπενθύμιζε ότι ο έρωτας κρύβεται πίσω από το δυνατό του φως…Δεν μπορούσε να είμαστε απλοί φίλοι.. Το έβλεπα το ένιωθα κάτι υπήρχε …Γιατί να είχα την ίδια ανάγκη να σε κλείνω στο κορμί μουκάθε στιγμή που βρισκόμασταν μόνοι…Το έβλεπα στα μάτια σου το ένιωθα στα χέρια που με κρατούσαν ρίχνοντας με στο πιο ασφαλές βάθος…

Αύγουστος….Όταν η αλήθεια διασταυρώθηκε και τα χείλη βρήκαν τον πειρασμό που έψαχναν τόσο καιρό…Τα πάντα άλλαξαν…Έβλεπα το φεγγάρι μαζί σου και ήξερα ότι αντικρίζαμε από την αρχή αυτό που δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε μέχρι τότε…

Αύριο κλείνουμε μισό χρόνο μαζί…Σαγαπάω και σε σκέφτομαι όπως την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου…Ένας χρόνος και δυο μήνες. Γεμάτοι εικόνες, έρωτα, γέλια ,δάκρυα ,ανασφάλειες και όνειρα…

Υ.Γ. Κάποιες φορές νιώθω τόσο γεμάτη και κάποιες άλλες μπερδεύω το νερό με τα δάκρυα μου…Αλλά ξέρω ότι αξίζει…Σαγαπάω μωρό μου…Είμαι εδώ και θα είμαι εδώ για πάντα…Μπορεί να ακούγεται ως κάτι άπιαστο αλλά η αγάπη δεν έχει μεγέθη και όρια….Ή αγαπάς κάποιον ή όχι…Θυμάσαι;Σαγαπαω καρδια μου...MSPFUSAEHZM.....