Προς: Πασχαλίτσα

Η αλήθεια είναι ότι όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και απρόσμενα που πήρε καιρό και στους δυο μας να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συνέβη μεταξύ μας. Φοβόμουν να σου πω πως αισθανόμουν .Έτσι πάντα κρυβόμουν πίσω από ένα μόνο χαμόγελο μιας παγωμένης στιγμής βυθισμένη στο μαύρο της τροχιάς μας , εξαρτημένη απόλυτα από τη ζαλάδα της αγκαλιάς σου…Δεν άντεχα άλλο να ζω μόνη σε μια μισοτελειωμένη αλήθεια , γιαυτό ένα βράδυ πάνω από το κύμα , κρυμμένη κάπου στο σώμα σου είπα τι ένιωθα …Ένας μήνας μαζί σου κύλησε υπέροχα …Είχα όλα όσα ήθελα - γιατί είχα εσένα. .Μου λείπει πολύ αυτό το καλοκαίρι – όλα όσα κάναμε μαζί. Έχει αφήσει μέσα μου το πιο γοητευτικό κενό…Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα φιλιά μου στο χαμόγελό σου , το άγγιγμα σου , το πόσο πλάκα είχε να σε βλέπω να τρέμεις μέσα στο νερό , τις στιγμές που τύλιγα τα κορμί μου στο δικό σου και χωνόμουν στην πετσέτα σου , τα γουργουρητά μου όταν με έλεγες μουτράκι σου , τις ατελείωτες βόλτες τα βράδια μα πάνω από όλα τις νύχτες πλατείας στα παγκάκια την παρουσία σου – τη ζωή μου…Αυτήν την ώρα βλέπω την Πανσέληνο (για την ακρίβεια το φεγγάρι μια μέρα μετά την Πανσέληνο το αγαπημένο μου).Δεν σε έκανα εγώ να προσέξεις το φεγγάρι αλλά εσύ με έκανες να πιστέψω στην δύναμη του…Μπορεί κάποια στιγμή ο έρωτας να περάσει αλλά η αγάπη μου για σένα …ποτέ. Θα είμαι πάντα εδώ…
Σε ευχαριστώ…


Υ.Γ. MSPFU