12.12.08

Κάθομαι ξαπλωμένη στο σεληνόφως …Είναι το μόνο φως που μπορεί η εκτυφλωτικά χαμηλή του τάση να με γεμίσει …Αναρωτιέμαι τι πραγματικά ξυπνάει από μέσα μου η Πανσέληνος.Ένα γλυκό χαμόγελο και αρκετή αισιοδοξία με κυριεύουν ακόμη και όταν αυτή παίζει κρυφτό με εμάς τους θνητούς και μεταμορφώνεται σε σκιά νομίζοντας ότι χάνεται στην κρυψώνα που έφτιαξαν για αυτήν οι άρχοντες τις μελαγχολίας-τα σύννεφα .Μαζί με το χάσιμο του φεγγαριού από τα μάτια μου ξεφεύγω από τις γραμμές του τετραδίου μου αλλά δεν με νοιάζει , γιατί σημασία δεν έχει να βλέπω τι γράφω αφού οι εικόνες που περιγράφω δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία γιατί απλά είναι μακριά μου…Σε κάθε βλέμμα αυτού του ανεκπλήρωτου ονείρου του φωτός της νιώθω ότι κάπου απέναντι είσαι εσύ .Έχουμε την ίδια θέα αλλά την απολαμβάνουμε από διαφορετικούς κόσμους …Σε φωνάζω Πανσέληνο γιατί μοιάζεις μαυτήν…Την ήξερα πολλά χρόνια αλλά την έμαθα και την αγάπησα τώρα τελευταία …Δεν μπορώ να την αγγίξω γιατί μένει μακριά …Μου προκαλείς τα ίδια βαθιά συναισθήματα μόνο με την όψη σου…Περιμένω και μετράω τις μέρες να σε δω όπως κάνω μέχρι να γεμίσει το νόμισμα που κάποτε έχασα στον ουρανό…Ταυτίζεσαι στο τρίγωνό μου μαζί με ένα ακόμη αστέρι που για να το συμπαθήσω του έδωσα κάποτε το όνομα σου…Όταν μένω μόνη μαζί της πολλές φορές μελαγχολώ… Το φεγγάρι για εμένα δεν γεμίζει κάθε μήνα που έχει Πανσέληνο….αλλά όταν το βλέπω μαζί σου…Όταν δεν παίζει με τα σύννεφα και είναι εκεί για να σχηματίσει το πιο γεμάτο τρίγωνο…αυτό που θα γεμίσει εμένα και όχι τον ουρανό…Μου λείπεις.. .πάντα θα στο λέω γιατί απλά πάντα θα σαγαπώ…Το φεγγάρι είναι ο άγγελος του ουρανού φωτίζει την ομορφιά που κρύβει το μαύρο του και προβάλει την πιο γλυκιά μορφή του όταν αυτός δεν έχει κέφια…

Υ.Γ. Κάποτε με είπες Σελήνη…Είσαι ο φύλακας άγγελος μου….φωτίζεις τα όμορφα κομμάτια που κρυβόντουσαν πίσω από την άγνοια του σκοταδιού μου…

Ξέρεις, ήρθαν τα Χριστούγεννα μου είπαν…Δεν ξέρω τι πραγματικά να πιστέψω…την τυποποιημένη και απρόσιτη ημερομηνία από το ημερολόγιο μου ή την καρδιά μου… Τα Χριστούγεννα είναι μια ιδιαίτερη γιορτή…Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ένα νόμισμα δυο όψεων…Κάποιοι βλέπουν τις μέρες αυτές ως μέρες χαλάρωσης και ασύστολης υπερκατανάλωσης φαγητού δώρων και διασκέδασης άλλοι πάλι βλέπουν τις άγιες μέρες και θυμούνται το πιο ευχάριστο γεγονός, αυτό της γέννησης του Χριστού…Δεν θα κρίνω τι κάνει ο καθένας…Δεν με νοιάζει άλλωστε…Εμένα όμως δεν με ενδιαφέρει να <<δω>>καμία πλευρά…Σημασία δεν έχει τι βλέπεις…Τα φαινόμενα απατούν λένε…και ξέρεις, έχουν δίκιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η ψευδαίσθηση στο κορύφωμα της επιβολής της. Σημασία λοιπόν έχει τι νιώθεις…Χέσε το νόμισμα…Μια καλοπλασμένη εικόνα είναι με έντονο χρώμα για να παραλήψεις τα ψιλά γράμματα…αισθάνσου…Ξέρεις, αυτό που έχω ανάγκη να αισθάνομαι πόσο μάλλον αυτές τις ημέρες είναι η ζεστασιά της οικογένειας μου και των ανθρώπων που αγαπάω…Να δω την αλήθεια και να ξεχωρίσω την αυθεντική από την άλλη που μου είπαν ότι κάνει τρελές πωλήσεις…Να ζήσω την τρέλα εκείνων που ψάχνουν τις εκπτώσεις γιατί αν δεν τις κυνηγήσεις πριν τα Χριστούγεννα ξέρεις ,θα κυνηγήσουν εσένα μετά. Να αγαπήσω τους δικούς μου και να τους το πω γιατί το ξέχασα στην πορεία…Ξέρεις, είναι μια ευκαιρία να χαζέψω την βλακεία εκείνων που αντί να πάρουν μια ανάσα και να ζήσουν το πνεύμα των Χριστουγέννων συνεχίζουν να ζουν παγιδευμένοι στην αρρωστημένη μανία τους. …Όσο και να βρίζω όμως δεν μπορώ να αρνηθώ το γεγονός ότι τα χαμόγελα είναι περισσότερα αυτήν την εποχή…Ξέρεις τελικά κάτι έχει μείνει ακόμη …Και μετά μου λένε να μην ελπίζω…

Υ.Γ. Ξερεις ηρθαν τα Χριστουγεννα μου ειπαν …Oχι ακομη για εμενα…Πρωτα θα δω το χαμογελο μου στην οψη της θέας του νησιου μου και αυτων που θελω να δω…Τελος θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο να έχει ευτυχισμένες γιορτές , να βρει αυτό που αγαπαει και να το εχει κοντα του οσο μπορει …μεχρι η χαρα που του προσφερει να τελειωσει…και ελπιζω να μην τελειωσει ποτε αν πραγματικα αξιζει.Ακομη ελπιζω τα χαμογελα μας να ειναι η αρχη για ενα νεο νομισμα που δεν θα περιοριζεται σε δυο στερεοτυπα αλλα ο καθενας θα εχει την δικη του…………..θεΆ.

mi mancha da morire questo piccolo grande amore...

Το άσπρο της παρασέρνει στα άγνωστα σοκάκια της. Φλερτάρεις με το γαλάζιο εκτυφλωτικό βλέμμα της χωρίς τις αισθήσεις σου. Αγγίζεις την κρυστάλλινη πλάτη της με την επιθυμία της αφής. Διαπερνάς το διαυγές του ελκυστικού βάθους της με οδηγό το μυαλό της συνείδησης σου. Χάνεσαι στο άπειρο και δεν σε νοιάζει γιατί νιώθεις ελεύθερος στην απροσδιόριστη διάστασή της…Δύσκολο να βρεις τι σημαίνει αυτή η πλανεύτρα. Ένα απέραντο σαγηνευτικό γαλάζιο για τους περισσότερους ,ένα σκέτο απέραντο για εμένα ..Κλείνω τα μάτια μου και βουτάω στον άπιαστο κόσμο της που κάθε χρόνο νοσταλγώ τη μαγεία του όσο και αν με πονάει…Αυτή η θεϊκή ανάγκη βλέπεις μεγαλώνει την απόσταση και δοκιμάζει την αγάπη στο πέρασμα του χρόνου

που έμαθα να τον μετράω σε χιλιόμετρα…
Με κλείνει στα κύματά της και μένω να την κοιτάζω……να φαντάζομαι τι κάνεις μωρό μου…Είσαι στην άλλη μεριά …μας χωρίζει…την αγνοώ. Μόνο αυτό μπορώ να κάνω αλλιώς θα με κυριεύσει η μαύρη μαγεία της και θα μου πάρει την απαραίτητη για τη ζωή μου σκέψη σου… -ότι κάποτε θα σε ξανανιώσω απ’τήν αρχή-. Σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω και βρίσκομαι ξανά στο πρώτο μου-μας φιλί εκείνη την νύχτα της αρχής…. του δικού μας ατελείωτου καυτού Αυγούστου. Όταν έρχεται ο καιρός και είμαι «εκεί» για να την «αντιμετωπίσω» καταφέρνω να περάσω απέναντι...σε έναν κόσμο ολόκληρο –στον κόσμο που ξέρω τι θέλει από εμένα…Εκεί που θα διασταυρωθούν ξανά οι αναμνήσεις και η λαχτάρα να διώξουμε τις ανασφάλειες και να τις παρασύρει το κύμα . Στο μέρος που θα αρχίζω να ζω ξανά από εκεί που τελευταία φορά κράτησα την ανάσα μου…Ο τρόπος που βλέπω τη….θάλασσα από εκείνη τη μεριά είναι σαν να γνωρίζω τη γοητεία της και να γεύομαι τη δύναμη της έλξης της για πρώτη φορά…Σαν να την βλέπω μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που χάθηκε για μια στιγμή και παλεύει να βρει την άκρη μέσα απ΄την αθώα σιγουριά της πορείας της….

Υ.Γ.Ειναι δυσκολος αντιπαλος η αποσταση αλλα ειναι ωραιο να υπαρχουν ατομα που νιωθουν το ιδιο με εσενα και ας ειναι μακρια...Σε εσενα που εξαιτιας σου εγιναν ολα..

Περιμένοντας τη ζωή μου για να ζήσω…

Μια ζωή κενή χωρίς το ποθητό πεπρωμένο του έρωτα ,γεμάτη όμως από υπομονή και καρτερία για το ελπιδοφόρο αύριο. Τότε που θα σε σφίξω πάνω στο κορμί μου που επίμονα σε έψαχνε κάθε βράδυ και αναζητούσε την σιγουριά και τη ζεστασιά της σάρκας σου….Το σκηνικό μου άλλαζε μέρα με τη μέρα …η γαλάζια αισιόδοξη αντανάκλαση γινόταν χρυσοκόκκινη ηδονή όπου μετά μεταμορφωνόταν σε καφέ μελαγχολική δύναμη και τέλος σειρά είχε η γκρίζα και αφιλόξενη κατάθλιψη. Έξω από το σκονισμένο παράθυρο έβλεπα έναν κόσμο να με περιμένει να τον ζήσω αλλά εγώ έμενα πίσω και απλά κοίταγα…απλά περίμενα …Καθόμουν στο περβάζι του και ζήλευα τα χρώματα ζήλευα τη ζωή …Ναι αυτήν τη ζήλευα περισσότερο γιατί κάθε μέρα μου άπλωνε το χέρι να την ακολουθήσω αλλά εγώ έμενα πίσω…Δεν ήθελα τίποτα αν δεν είχα εσένα , είχα τα πάντα έτοιμα αλλά σε περίμενα για να φύγουμε μαζί…Δεν θα αργούσες …Το ήξερα… Το ένιωθα ...Σ αγάπαγα…Αυτή η σκέψη με κρατούσε ΄΄φυλακισμένη’’ στην υπόσχεση μου …Στον όρκο της παντοτινής πίστης-αγάπης…

Υ.Γ. Μου πηρε καιρο μεχρι να καταλαβω οτι η ιδανικη γαλαζια –χρυσοκοκκινη -καφε-γκριζα εικονα δεν αλλαζε καθε εικοσιτετραωρο παρα μονο τεσσερις φορες το χρονο…Μου πηρε καιρο να καταλαβω γιατι αλλαξαν τα χρωματα της λιμνης που μου κραταγε συντροφια…Τα υγρα γερικα ματια μου μπερδευαν την γλυκια ψευδαίσθηση με την σκληρη αληθεια .Μα πανω απο ολα μου πηρε καιρο να καταλαβω οτι τόσα χρόνια ακολουθουσα λαθος μονοπατι ή μαλλον δεν ακολουθησα κανενα…Δεν επρεπε να σε ακούσω …Δεν επρεπε να σε εμπιστευτω…Επρεπε να παω εκεί που μου έλεγε η ζωή τοσα χρόνια αλλά ακολούθησα το λαθος δρόμο που υποτακτικα μου επεβαλε η καρδια μου…Σ αγαπησα….Δεν μετανιωσα γιαυτο….ζωη μου…Γιατι αυτη ηταν η μονη αληθεια στην ψευτικη πορεια μου...

Καρδιοχτυπώντας στα βήματα του Σεληνόφως

Ένας θεός που δεν έχει ανάγκη από δοξασίες για να υπάρξει, ένα σώμα που δεν χρειάζεται μυαλό για να λειτουργήσει , ένα κορμί που δεν προϋποθέτει υλική υπόσταση για να μυρίσει την αιωνιότητα .Ένα ζεστό χαμόγελο που διακριτικά σπάει το τζάμι της αμηχανίας και ξεδιπλώνει το συναίσθημα που έκρυβε μέσα στο αδιόρατο βλέμμα της. Μια υπερφυσική δύναμη που μπορεί να σε ρίξει και να σε ανεβάσει χωρίς την συγκατάθεσή σου .Ένα πρόσωπο μεθυσμένο στον ίδιο ρυθμό της γλυκιάς πώρωσης του…Ένα τοπίο που σε κάνει να ανατριχιάζεις όχι για τα γοητευτικά του μονοπάτια αλλά για τον γκρεμό που ανοίγεται μπροστά σου. Ένα παιδί που ξέρει καλά να ανακατεύει τα χρώματα για να αλλάξει αυτό που τον <<χαλάει>>.

Ο σύνδεσμος μιας παρέας που δεν χρειάζεται ατμόσφαιρα για να γουστάρει…..

Αυτό είναι για εμένα η μουσική…Κολυμπάει, χάνεται ,παίζει ,ερωτεύεται , ξεχνιέται και αφελής όπως είναι ψάχνει δικαιολογίες για να κρυφτεί μέσα στις νότες. Κάπου εκεί ανάμεσα υπάρχει το πάθος …Έντονη έλξη ή ακόμη και μίσος για αγάπες που χάθηκαν ή για αυτές που δεν τόλμησαν να αρχίσουν. Συναισθήματα μπερδεμένα κάτω από την μουσική υπόκρουση του προκλητικού ήχου που σε μαγεύει και δεν ξέρεις πώς να αντισταθείς στις γλυκιές δοκιμασίες του.

Υ.Γ. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρις το φως της Πανσελήνου μου γιατι ως Σεληνη θα ημουν νεκρη...Το φως της βρισκεται στη μελωδία της μουσικης μου.Στο θεο ,στο σωμα ,στο κορμι ,στο χαμογελο, στη δυναμη ,στο προσωπο ,στο παιδι και στον σύνδεσμο που ασυνειδητα πιστευω τοσα χρόνια....

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ...

Το ήξερα ότι ήταν για λίγο , ήξερα ότι θα περνούσα καλά αλλά δεν είχα σκεφτεί ότι όλα θα πέρναγαν από μπροστά μου τόσο όμορφα και γλυκά σαν ένα καλοστημένο παραμύθι πλασμένο από τη φαντασία του πιο απαιτητικού μυαλού. Έφτασα στο νησί μου Παρασκευή βράδυ…μπορεί να μην σε είδα τότε αλλά ήξερα ότι επιτέλους απείχες μόνο λίγα μέτρα και κάποιες ώρες. Το άλλο πρωί από το πουθενά βρέθηκα στη χώρα και φυσικά στο κέντρο συνάντησης του καλοκαιριού-testo.Όταν κοίταξα πίσω μου σε είδα να έρχεσαι δειλά με το Νικόλα και το Χρίστο .Φιληθήκαμε σχεδόν τυπικά(εμμ .είχε πολύ κόσμο)και σχεδόν αμέσως μετά βγήκαμε έξω από το μαγαζί. Θυμάμαι σε κοίταξα και αγκαλιαστήκαμε και το μόνο που υπήρχε για κάποιο διάστημα δίπλα μου ήταν μια προκλητικά αθώα σκοτεινή σκηνή τριγύρω από τα γνώριμα χέρια που με έσφιγγαν.Έσκυψες λίγο και μετά από καιρό αποχής φίλησα τα χείλη σου. Αφού μας «ανάγκασαν» τα μεγάλα μέσα να φύγουμε βρεθήκαμε στην εξέδρα …Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μετά από τόσο μεγάλο διάστημα "μοναξιάς" σε είχα πάλι στην αγκαλιά μου. Ήταν απλά μεγάλη η συγκίνηση και μου ήταν ευχάριστα δύσκολο να συνέλθω .Η τύχη του ταξιδιού μου αυτού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι αφού μ’ακολουθούσε συνεχώς. Τα παιδιά έφυγαν για Greco και έμεινα μόνη μαζί σου…Καθίσαμε λίγο ακόμη στην εξέδρα μετά στα βράχια και τέλος καταλήξαμε στην καφετέρια με τους άλλους συν Διονυσούλα και Ίον .Ραντεβού μετά πάλι στη χώρα…Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση του κομμωτηρίου.......................... Όταν τελείωσα πήγαμε μόνοι μας βόλτα πίσω από το χάος της πόλης, κρυμμένοι στη μυστική πλευρά΄εκεί που δεν γίνεσαι αντιληπτός…Τη βγάλαμε όσο κράτησε αγκαλιά σε ένα παγκάκι …Είχε κρύο αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε στη τελειότητα της στιγμής. Την άλλη μέρα το πρωί συναντηθήκαμε στην πλατεία ενώ το βράδυ της Κυριακής χαθήκαμε στην καθιερωμένη βόλτα του καλοκαιριού μας. Δυστυχώς την Δευτέρα το πρωί δεν σε είδα αλλά κατά τις 5 το απόγευμα βρεθήκαμε στην κόκκινη πλατεία και εξαφανιστήκαμε για τρεις ώρες στα ίδια σκοτάδια . Εξαντλήσαμε το χρόνο κάναμε 4 στάσεις διαρκείας αλλά ακόμη δεν σου είπα ότι αυτή ήταν η πιο τρελή και πιο τέλεια βόλτα που κάναμε ποτέ. Φώναζα και γέλαγα σαν χαζούλα όπως με λες και εσύ.
My soul pleads for you……Είναι τρομακτικά όμορφο το πόσο μοιάζουμε και το πώς διασταυρώθηκαν οι μουσικές , το Υ.Γ. και μετά τα χείλη μας. Όταν γυρίσαμε στην κανονική πλατεία μου πρότεινες να μπούμε στο αυτοκίνητο της Κίσσας γιατί είχαμε ξυλιάσει…Ήταν πολύ έντονα και αληθινά τα συναισθήματα και δεν θα τα άλλαζα με τίποτα ….Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω τι είχε γίνει ......Σε ευχαριστώ για τις υπέροχες αναμνήσεις και για όσα έζησα μαζί σου…Σαγαπάω...Για πάντα

Σαυτους που με αμφισβήτησαν...

Κάπου εδώ βρίσκεται ο σταθμός μου…Όχι απλά η ώρα άφιξης των τρένων αλλά η στιγμή «απογείωσης» της ψεύτικης αλήθειας στο πλαίσιο των ονείρων…Λοιπόν νομίζω ότι η «πτήση» μου μόλις αναχωρεί…


-Τότε ξεκίνησα γεμάτη χαρά και ελπίδα με προορισμό το άπιαστο όνειρο της ελκυστικής μαγείας του. Έπεσα με τα μούτρα πάνω από ένα παλιό τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω κάθε σκέψη κάθε τρελή επιθυμία που μπορούσε να συλλάβει μόνο ένα απελπιστικά αισιόδοξο εφηβικό μυαλό. Οι κινήσεις και οι λέξεις γρήγορες , βιαστικές και αθώες μέσα στο χάος της πλάνης των νιάτων. Δεν φοβήθηκα να φτάσω τον ουρανό , δεν τρόμαξα στην όψη του βάθους του’ δείλιασα μόνο να ξεχάσω να το φαντάζομαι…Δεν ξέρω αν είναι στόχος , αν είναι απωθημένο αλλά ξέρω ότι έφτασα τα αστέρια για να το βρω….

Μέσα στην καμπίνα μου επικρατούσε πολυπόθητη ησυχία .Όταν δεν είχα τι να γράψω όμως μπορούσα να αφουγκραστώ τον ήχο του «τρένου» να τρέχει απελπισμένος για να προλάβει το μονότονο δρόμο που χάραξαν γιαυτόν οι ράγες.

Όταν κοίταξα έξω από το παράθυρο είδα αμέτρητα όνειρα να στριμώχνονται μέσα στο πυκνό σκοτάδι για να μην τα πιάσει το «κόκκινο» Πόσα από αυτά θα πραγματοποιηθούν? Πόσα θα μείνουν ανεκπλήρωτα ….Κανείς δεν ξέρει…..

Πριν καλά καλά το καταλάβω το ταξίδι ...τελίωσε…..
Κατέβηκα…Με μια βαλίτσα γεμάτη απο το τίποτα που κουβαλάω πάντα μαζί μου ….

Υ.Γ. Αν με ρωτήσετε ….η απάντηση είναι όχι…Δυστυχώς με ‘πρόλαβε’ το κόκκινο και το όνειρό μου παρέμεινε απλά ως μια ηδονική λύτρωση που δεν ΄πρόλαβα’ να γευτώ…Μπορεί να μην βρήκα τον προορισμό μου αλλά έφτασα τα αστέρια…Δεν άγγιξα τον ουρανό όπως ισχυριζόμουν όταν οι άλλοι με θεωρούσαν τρελή…Αλλά η μεγαλύτερη απόλαυση είναι να ζεις το ταξίδι…Να δημιουργείς όταν οι άλλοι ακολουθούν την ίδια έτοιμη-μονότονη πορεία μέχρι να χαλάσει η ……..μηχανή τους. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες δεν είναι για τους τρελούς .Τρελοί είναι αυτοί που δειλιάζουν να αγγίξουν την <<ψεύτικη αλήθεια>> και να διεισδύσουν στην έκσταση της πραγματικότητας της…




Κέλυ…

Καθόμουν χθες σ΄αυτό το παγκάκι μόνη και προσπαθούσα να βρώ ποιός είναι προορισμός μου...Αν υπάρχει αυτό που λένε πεπρωμένο ή αν κυνηγάω κάτι που ποτέ δεν θα βρω...Η αλήθεια είναι ότι αρχικά βρισκόμουν σε ένα εξαντλητικά μπερδεμένο λαβύρινθο. Ξάπλωσα στο παγκάκι που έτριζε και έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζει ψηλά και να χάνεται στις φιγούρες που σχημάτιζαν τα ανάλαφρα βήματα των επουράνιων χορευτών...

Ξεκίνησε κάπως έτσι:

Αρχικά γέλασα με τη φαντασία μου αλλά μετά τρόμαξα με το όραμα της συνήδησής μου...Είδα έναν κόσμο να ανοίγεται μπροστά μου άγνωστο ...σκοτεινό.

Μια θάλασσα να κυριέυει το είναι μου , τα κύματά της να ορίζουν τη ζωή μου ...και το μάυρο της σχεδίας της να πνίγει τα όνειρά μου.
Κρύωνα...Πέρασε τότε από μπροστά μου ο χειμώνας για να μου υπενθυμήσει το πως ήμουν και με τύλιξε με την ψυχρή του ειρωνία...Αισθανόμουν μόνη.....

Και κάπως έτσι τελείωσε.......

Όπως προσπαθούσα να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις που απειλητικά με τυραννούσαν ένιωσα ένα χάδι να σκεπάζει τα χείλη μου και όταν άνοιξα τα μάτια μου δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήσουν εσύ.......

Υ.Γ. Καταλαβαινεις ποσο σαγαπαω;Εισαι εδω οταν σε χρειαζομαι...Δεν ειμαι πια μονη...Ειμαι μαζι σου...Γελαω...

Η ζωη μου σε τιτλουσ...

Το ιδανικό του καθένα μας διαφέρει΄ εκεί που διασταυρώνονται όμως οι προσδοκίες όλων είναι η αποκορύφωση του άπιαστου, του εξωπραγματικού και του ηθικά..ανήθικου.Τα εμπόδια για να γευτείς το ιδανικό σου είναι πολλά τους "εχθρούς" ας μην τους μετρήσω και τις ατυχίες που τυγχάνει να είναι οι κλεμένες μου επιτυχίες.... Αυτό είναι το κομμάτι της ζωής μου που αποκαλώ η πρωτερεότητα των "πρέπει" εκεί που τα "θέλω" μου θέλουν να επικρατήσουν του κατεστημένου...Εκεί που ο νόμος συγκρούεται με την ικανοποίηση της "αμαρτίας". Εκεί που οι άνετοι δεν μπορούν να δουν τα δεσμά των εντάξει ...Στη ζωή μου ακολουθώ πολλά πρέπει αλλά κάποιοι μου έμαθαν ότι αν προσπεράσω τις επιθυμίες μου θα με προσπεράσει η ίδια η ζωή ...

Μπορεί να είναι μια απλή φοτογραφία αλλά αν δεις πιο προσεκτικά είναι η ζωή μου:

Υ.Γ. Το χασμα της το γεμιζουν τα πιο σημαντικα ατομα στη ζωη μου...Ειμαι τυχερη γιατι αυτα ειναι πολλα...Σας ευχαριστω που ειστε εδω.Η δικη σας Κελυ_Κατσανουλα_sister_πειρατης_ανηψια_καταθλιπτικο_χαζουλα...

Xerontas to isterografo...

Auto to meros tis zois mou to apokalw kalokairi…
Ego..eimai o Marinos…kapoio kalokairi sinithiza na foraw diaforwn xromatwn badanes…itan kati san maskot tha mporousa na pw…stin arxi itan kapws diskolo na me sinithisoun alla meta egine anapospasto kommati tou eautou mou…sinaisthimatika toulaxiston…pernaga tin efivia mou….

Platia vanatou…Auto einai to meros pou ola ta paidia kai oxi mono mazeuomaste to kalokairi gia na perasoume apisteutes stigmes…Oneira plakes voltes erotika aprosmena einai merikes apo tis asxolies twn gnisiwn mellwn tis plateias…I poikilia se exoterika kai esoterika xaraktiristika twn paidiwn pou mporeis na sinantiseis se auti einai polla…kontoi –psiloi, asximoi-omorfoi, Exipnoi-xazoi, kefatoi kai mh kai polla akoma…Den eimai poly kairo stin plateia alla den krivw oti exei ginei ena apo ta meroi pou den mporw na kanw xoris auta…Ekei vriskonte polla oneira polles anamniseis kai polla prosopa pou gnorisa….kai den thelw tipota apo ta osa proanefera na apoxoristw…

stin arxi…eimoun o “agglos” pou epeze mpala…akolouthise kai ena oraio sxolio alla auto den einai tis oras…meta egina I pasxalitsa...pos vgike auto?ma einai fanero…ti mas kanoun mia kokkini mplouza kai mia kokkini badana?mia pasxalitsa fisika….stin arxi mporw na pw den mou arese kai poli…stin sinexeia omos den mporousa na kanw xoris auto kai oute tora mporw na pw tin alitheia…to giati allaxan toso rizika ta pragmata tha to pw stin sinexeia…
Isos ginw ligo kakos alla den exoun ola ta paidia tin idia simasia gia emena stin plateia…alla den thelw na ta vlepw alla den kovw kai fleva kai alla mou einai aparetita mesa stin mera mou…ta paidia pou den thelw na vlepw einai auta pou den exoun kalo xaraktira kai den sevonte ton thesmo tis plateias…auta pou den kovw kai fleva einai ola ta alla…to atomo pou mou einai aparetito tha to anaferw stin sinexeia…Oi kaliteroi mou filoi stin plateia einai auta edo (ego eimai stin mesi)
Loukas me kitrino kai nikolas me to mauro pou einai orthios…exoume perasi polla…kai exoume kai arketi plaka ….
Iparxei kai ena allos meros tis zois mou pou to onomazw erwtas…
Tha me rotisete vevea pou kolaei auto me tin plateia…kai omos…
Auto to telio gliko kai euesthito plasma einai to atomo pou exw anagi na vlepw kathe mera…kai ena apo ta meroi pou to sinantw einai I plateia… onomazetai katsanoula…I katsanoula mou…I allios moutraki mou koukla mou mesara mou ginaika tis zois mou kilitsa mou filakas aggelos mou trela mou zoi mou xazoula mou koritsaki mou glika mou kai oti allo telio mporeite na fantasteite…stin arxi eimoun enas gnostos tis…meta eimoun o theios tis….tora eimai to agori tis…ta aisthimata kai twn dio itan amivea…aplos itan kapws diskolo na to ekfrasoume me ta dedomena pou epikratousan…dethikame poli agapisame o enas ton allon…
31/7/08…vradi stin poli…eimastan volta…apofasisame na pame me ta paidia sto meros pou mas kratouse sintrofia ton xeimona…
Tin exedra…
Ena meros me megali simasia kathos gia kathe mas sxedon sinaisthima kataligame ekei…apo xara mexri melanxolia (sinithiza to teleutaio)…kathisame arketes stigmes kai xazeuame ta kimatakia…tin eixa aggalia thimame…ena gliko zesto aeraki pantreue ta mallia tis me to prosopo mou…xexasa na to anaferw alla trelenomai gia na moirizw ta mallia tis..tote ekane mia prospatheia na mou pei kati alla stamatise…legontas tis omos oti tipota den prokeite na xalasei auto pou exoume xtisei pire tin dinami pou tis eleipe gia na mou pei…”nomizw pos eimai eroteumeni mazi sou”…liga deuterolepta perasan meta apo auti tin frasi…alla emoiazan na exoun perasei lepta…I amixania tis stigmis kai oi skepseis pou mas peritrigirizan to ekanan na fanei polli parapano…nomiza oti mou eixe pei kati allo…itan toso telio auto pou eixa akousei pou skeftika oti den mporei na einai alithino gia na simvainei…skeftika na xanarwtisw alla den to ekana…irthe I seira mou na pw auto pou ekriva mesa mou…den itan poli diaforetiko apo to diko tis…”thimase pou sou eixa pei oti iparxoun liges pithanotites na einai to idio auto pou theloume na poume o enas ston allon?…..”kai egw eimai eroteumenos mazi sou”…apo dw kai pera den tha ithela na pw tipota parapano gia autin tin stigmi..oti kai na pw tha einai ligo xoris na mporei na apodwsei sosta tin simasia tis kai to megethos tis xaras mou…
1/8/08…kathe nea arxi enos mina olio fonazoume “kalo mina!!!”itan apo tis liges fores pou den to fonaxa ego…I tragiki irwneia einai oti den itan mono kalos minas alla o kaliteros tis zois mou…episis tin idia mera efaga tin kaliteri krepa tis zois mou…eimastan volta giro apo to xorio…perito na anaferw oti itan katapliktika opos kai kathe ti pou kanw mazi tis…girisame spiti, mas eixan idopoiisei gia krepa…katsame mazi na fame…oi atmosfera itan kapws periergi….tin idia ora peripou mia mera prin eixame pei oti eimastan eroteumenoi o enas me ton allon…teliwnontas tin krepa apofasisame na pame plateia… ekei akousame mousiki…irthame pio konta…filithikame…tin rotisa an ontos egine kati tetio I to oneireuomoun…argotera mou eipe oti itan oti pio telio mporousa na pw ekeini tin stigmi…pote den tin evlepa san gnosti san fili san sigeni…gia emena itan kati parapano…itan kai einai o erotas tis zois mou…plasma xexoristo monadiko telio…meta apo tosa xronia…eimaste epitelous mazi…
me fonazei pasxalitsa…
autos einai kai o logos pou mou aresei autos o xaraktirismos…eimai i kokkini pasxalitsa tis kai panta tha eimai…
stin sinexeia mathame polla o enas gia ton allon…kirios omos tis ematha
tin dinami tou fegariou…
kai auti mou emathe tin dinami tou erwta…

tin agapaw trela xerete dinw tin zoi mou…latreuw ta panta pou exoun sxesi me autin..kai epidi se oti grafei sinithos vazei kai ena isterografo tha kleisw kai ego me ton idio tropo…

Υ.Γ.
Thelw na gelas kai na eisai xaroumeni…sou axizei…se agapaw oso olos o ouranos eisai I zoi mou kai oso perna apo to xeri mou den tha se afisw pote…kathe megalos erwtas exei kai to empodio tou…to empodio to diko mas einai I apostasi…alla kathe empodio einai gia na xepernietai…kai emeis eimaste dinatoi…psaxnw kairo na sou ekfrasw auto pou niwthw gia esena alla akoma den to exw vrei…kai isos pote na min mporesw na to vrw…ta oneira mou theloun esena mesa se auta…opos kai I zoi mou…eimai ena tipota xoris esena dipla mou…ena gelio sou einai ikano na me skotwsei…me liga logia…SE AGAPAW!!!…gia panta mazi katsanoula mou…SAEHZM…


<>

Υ.Γ.Αυτή η ανάρτηση δεν ήταν δική μου ήταν της Πασχαλίτσας μου...Σε ευχαριστώ για όλα....ηταν ότι πιο όμορφο μπορούσεςνα...γράψεις.Το blog μου λέγεται ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ...Καρδιά μου με βοήθησες να το βρώ...Σαγαπάω.Η Κατσανύλα σου

Ο κόκκινος Παράδεισος μου...

Δεν ξέρω τι υπάρχει μετά αλλά τώρα ξέρω σε ποιον παράδεισο θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου...Ξέρω που ανήκω και αυτό αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης τελειότητας_τα συναισθήματα...

Ο μισός κόσμος μου

και...ο άλλος μου μισός

Η απόσταση χωρίζει τη ζωή μου στα δυο αλλά όταν τα κομμάτια του"παζλ" ενωθούν τότε όλα είναι σαν να ζω ξανά ....

Υ.Γ. Σαγαπάω Πασχαλίτσα μου...

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ…

Αυτές τις μέρες έκανα δυο μεγάλα λάθη…Το πρώτο ήταν ότι μελαγχόλησα και το δεύτερο ότι πλήγωσα την κόκκινη Πασχαλίτσα μου…Η ανάρτηση είναι γιαυτόν…Θέλω να πω ένα συγγνώμη σε εσένα και σε εμένα γιατί δεν κράτησα την υπόσχεση μας , να μην ξαναμελαγχολήσω. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοια δεν τα προγραμματίζεις γιαυτό άλλωστε λέγονται συναισθήματα …Βασάνισα το μυαλό μου με χαζά ερωτήματα αλλά κατέληξα απλά στο ότι θέλω να σε δω. Η απόσταση με πονάει αλλά η δύναμη των συναισθημάτων μου υπερνικά την ισχύ της…

Υ.Γ. Σαγαπάω…Καληνύχτα σου…
Η αυθεντική Κατσανούλα σου

Εδώ είμαι ρε χαζό... 25/03/08

Σπάνια σε βλέπω μα πάντα σε προσέχω.

Είσαι το φόντο της έμπνευσής μου

Ο τρόπος να τολμήσω και να του μιλήσω .

Κάτω από το σκοτάδι σου έκλεισα ραντεβού

Και στο κρύο πέρασμα σου με ζέστανε η αγκαλιά του.

Επαναλαμβανόμενοι ήχοι συνοδεύουν τα

βλέμματα που αδιάκοπα κοιτάζουν αλλά να

μιλήσουνε διστάζουν…

Όμως όπως εσένα έτσι και Αυτόν μόνο να τον κοιτάζω μπορώ.

Μου αρκεί όμως αυτό με την αγωνία της αναμονής να σε

περιμένω να φανείς…

Υ.Γ. MSPFU

Me looking for my....destiny

Well are you looking for ….nothing
or something….?
Are you lost? Or maybe, you know exactly where you belong….
Are you far away?





Or close?


Do you care


Or not…….?
Do you feel complete
Or empty inside ?

I know the distance is large….However does it deserve
Or finally not?
Which is your view ?This one
Or this one?

Are you in love
Or are you afraid of this feeling
and you run away when this happens ?

…………………………..

Whatever is truth I believe that:

Life is foul of mystery and beautiful moments!! Just like love which is one of the most strong and honest feelings… I hope everyone find this gift and share it with the most important person!!!!!! Don’t try to get rid off this because is the most expensive treasure and makes you feel up so never give up!!!!!!!....... Don’t be blind … Life and experiences are in front of you and the future is waiting for you to live it don’t run away!!

Υ.Γ. Σου το ειχα χαρησει καποτε αλλα τοτε δεν μπορουσα να σου πω οτι αυτο που εψαχνα ησουν εσυ...