Κάπου στην Ιπποκράτους...

Δεν ερμήνευσες σωστά τη χροιά της φωνής μου… Δεν προσπάθησες να με ακούσεις όταν σου φώναζα για έρωτα. Προτίμησες να κρύβεσαι πίσω από μισές εικασίες. Σε λέξεις που με απαγορευμένες συγχορδίες με άφηνες να διαβάζω. Μια δειλή προϋπόθεση που ξέχασες ότι χρειαζόμουν. Αρκέστηκες να με ξυπνάς και να με κοιμίζεις χωρίς την αίσθηση που θα μου γνώριζε την υφή των χεριών σου. Δεν πρόλαβα να σε ερωτευτώ πόσο μάλλον να σε μισήσω. Δεν άφησες μέσα μου μια αφορμή που θα ήταν μόνο δική μου..Αρκέστηκα να σε κοιτάω στο σκοτάδι αποστηθίζοντας τη φωνή σου που θα μου διάβαζε τις νύχτες. Κοίταξες τη θλίψη στα μάτια μου..όμως δεν είδες ότι εσύ τη χάραξες… Αύριο θέλω να ξυπνήσω μόνη… Θα αφήσω το μαύρο της θάλασσας να χυθεί ανάμεσα στις σκέψεις μου και στα μάτια σου… Σε παρακαλώ..μόνο για απόψε.. άσε με να φαντάζομαι το κέντρο της Αθήνας σαν πέλαγος. Με τρομάζει αυτή η πόλη… Δεν σου κρατώ κακία για την απουσία σου..παρά γιατί μου στέρησες την τελειότητα του τέλους.

Destino

Ιούλιος

Αυγουστος

Σεπτέβρης

Καθυστερημένα...γράφω εδώ..για ένα καλοκαίρι που ήρθε για μένα… Τρεις μήνες μακριά από όλα σε ένα νησί με όλους αυτούς που θέλω να περάσω τα υπόλοιπά μου καλοκαίρια..Ένα πολλά υποσχόμενο καλοκαίρι ξεκίνησε όπως ακριβώς επρόκειτο να εξελιχτεί…Μεθυσμένες από τη νύχτα και τη βότκα, χαμένη μαζί με την Ιωάννα ,τη Μίνα την Άρτεμις ,ένα συνάδελφο και το υπόλοιπο North …μέχρι το ξημέρωμα να ενοχληθεί από την παρουσία μας.Η πρώτη αυγή και ίσως η πιο όμορφη από όλες τις άλλες.Μακριά σου αυτό το καλοκαίρι χαμένο μοιάζει από χέρι…όταν ήρθε ο Τάσος το καλοκαίρι άρχιζε να γίνεται ακόμη πιο έντονο.Μπάνια κάθε μέρα ,ηλιοθεραπεία μέχρι να τελειώσει το πανάκριβο λάδι ,Βανδή ,φωτογραφίες ,North ,Αργάσι, Μπόχαλη και την άλλη μέρα πάλι από την αρχή..Λίγες μέρες …τις κάναμε έντονες .Πώς άλλωστε θα χωρούσαμε ρουτίνα δυο μηνών μόλις σε δέκα μέρες;Για ένα ακόμη καλοκαίρι στο αυτοκίνητο της Διονυσούλας γράφαμε πάλι ιστορία … dead man walking ,μόνο για σένα έχω μάτια μόνο,εσύ δεν ξέρεις …Από Αλυκές Βανάτο και από εκεί Τσιλιβί και με μια ώρα καθυστέρηση το βράδυ χώρα και Αργάσι. Το πάρτυ της Ιωάννας ήταν και αυτό…διάφανο.Το μαντήλι μου θυμάμαι ανέμιζε στο αυτοκίνητο όταν το καπέλο και τα γυαλιά των κοριτσιών μου αποφάσιζαν να περάσουμε μια γυναικεία μέρα..Φλερτ μες το νερό ,στην άμμο στο Island…Ήταν αργά όταν εκείνη τη νύχτα του Αυγούστου αποφασίσαμε να βγούμε οι τρεις μας… Λίγο πριν φύγουμε καθίσαμε σε έναν καναπέ κοιτάζοντας το είδωλο της Πόλης μέσα απ΄το μαύρο νερό όταν ο Sergio πλησίαζε απειλητικά την αδερφή μου…Ερωτικοί ,αδιάκριτα εκδηλωτικοί μας φλέρταραν όλο το βράδυ…Χάθηκα στο azzuro των ματιών του σε ένα απρόσμενο χειροφίλημα που ακολούθησε ….Τρεις μέρες και τέσσερις νύχτες μας μετέφεραν στα σοκάκια του ΄΄νησιού΄΄ τους ενώ εμείς τους ξεναγούσαμε στο δικό μας…Το επόμενο μεσημέρι μας βρήκαν στη θάλασσα και το βράδυ στη Μπόχαλη… Την τελευταία νύχτα κάπου στο Barazze ο Tommasso με φίλησε για τελευταία φορά...Οι μέρες κυλούσαν όμορφα και οι νύχτες ακόμη καλύτερα…Οι Ιταλοί ήταν σαν να μην ήρθαν ποτέ..Σαν μεσημέρι καλοκαιριού που ο ήλιος καίει χωρίς τη συγκατάθεσή σου όλες τις αναμνήσεις που κάποτε γλυκά σε βασάνιζαν…Σαν να μην μας πλησίασαν ποτέ εκείνο το βράδυ … Το πλοίο τους όμως είχε επιβιβαστεί στο νησί μας…Βρέθηκαν στο Island όταν εμείς αποφασίσαμε να μείνουμε λίγο ακόμη γιατί άδειασε ο καναπές που θέλαμε απ’τήν αρχή να κάτσουμε…Τα ξενύχτια συνεχίστηκαν με την ίδια ένταση μέχρι τα βάθη του Αυγούστου…Το επόμενο πρωί μπήκε το φθινόπωρο από το παράθυρο μου.Είχαν φύγει όλοι.Τους είχα χαιρετήσει το προηγούμενο βράδυ. Μου ήταν αδύνατον να φύγω …Δεν το έκανα.Πέρασα ένα φθινόπωρο στο νησί μου.Ένα δεύτερο καλοκαίρι.Θυμάμαι ότι δεν είχα κολυμπήσει ποτέ έτσι στη ζωή μου.Βόλτες ,μπάνια ποδήλατο ,φωτογραφίες ,και διάθεση pink martini.Ο Σεπτέμβρης μας… Μετά μπήκες εσύ στη ζωή μου.Δε θυμάμαι αν σε ζήτησα εγώ ή αν οι εποχές ήθελαν να κάνουν την επιστροφή μου πιο δύσκολη.Μια τελευταία εβδομάδα και την έζησα κοντά σου…Αυτό ήταν το λίγο μας …Το λίγο που σου άρεσε να διαβάζεις όταν σου έλεγα ότι μου λείπεις… Ένα καλοκαίρι που ήρθε για μένα…Ένα καλοκαίρι που έφυγε και δεν με πήρε εγωιστικά στον εφήμερο παράδεισό του…Με άφησε να ζήσω και τις υπόλοιπες εποχές με το τίμημα μιας θνητής σκιάς…